كاربرد رايحههاي طبيعي ريشه در تاريخ آيينهاي اقوام و فرهنگهاي باستاني دارد.
استفاده از رايحههاي گلها و گياهان معطر، عصارهها و روغنهاي آنها و ساير مواد طبيعي خوشبو، در تمدنهاي بزرگ و حتي جامعههاي كوچك و قبايل بدوي براي حفظ سلامتي و تقويت و تامين قواي جسماني و روحي و همچنين تسلط و تاثيرگذاري در انسانها و نيروهاي طبيعت از گذشتههاي دور متداول و رايج بوده است.در مصر باستان از عصاره گياهان معطر مانند گل رز، برگ درخت سدر، سرو كوهي، صمغ چوب صندل، صمغ درخت مرو كندر و مواد ديگري مانند، مشك و عنبر و عود فراوري شده از درخت صندل و... براي مصارف آرايشي، حفظ بهداشت و سلامت عاطفي و روحي بهره ميگرفتهاند. اين مواد همچنين در آيينها و مراسم مذهبي و موميايي كردن اجساد مردگان كاربرد داشته است.در كشور باستاني چين كه در استفاده و كاربرد گياهان دارويي و مواد طبيعي معدني، قدمت چند هزار ساله دارد، از مواد خوشبو (اعم از گياهي، معدني، جانوري، (مشك و عنبر) در درمانهاي طبيعي مانند گياه درماني، انرژي درماني و در آيينها و مراسم مذهبي و سنتي از رايحهها استفادههاي فراواني ميكردهاند كه هماكنون نيز رايحه درماني يكي از درمانهاي طبيعي مهم در طب كل نگر چين است.
در هند باستان، گياهان معطر و مواد خوشبو در زندگي روزمره و در آيينها و مراسم مذهبي براي ارتقاي مدارج روحاني و معنوي كاربرد داشته است و از عطر گلهاي رز و ياسمن و بخور صندل در معابد و مكانهاي مقدس استفاده ميشده است. هماكنون نيز رايحهها در زندگي مردم هند از اهميت و نقش موثري برخوردارند.
براي مشاهده به ادامه مطلب مراجعه كنيد...............
ادامـــه مـــطلب ... |